نخستین کسی که پای علامت # را به دنیای کامپیوتر و تکنولوژی باز کرد، دنیس ریچی (Dennis Ritchie) بود؛ کسی که او را با خلق زبان برنامه نویسی C می‌شناسیم.

دنیس ریچی و همکارش برایان کرنیگان در سال ۱۹۷۸ استفاده از این علامت را در کتاب‌شان با عنوان زبان برنامه نویسی C معرفی کردند و به عنوان بخشی از ساختار زبان C آموزش دادند (+).

البته آن زمان هنوز اصطلاح هشتگ رواج نداشت و # را هم‌چنان Number Sign و گاه Pound می‌نامیدند. اما به هر حال، چشم برنامه‌نویسان و فعالان تکنولوژی از حدود چهار دهه قبل با این علامت آشنا شد.

استفاده از هشتگ به زبان برنامه‌نویسی C محدود نشد و هشتگ به عنوان یک علامت متمایزکننده به سرعت در سرویس‌های مختلف آنلاین رواج پیدا کرد.

به عنوان نمونه، در آن سال‌ها سرویس IRC برای چت و گفتگوی گروهی رواج داشت؛ تقریباً‌ چیزی شبیه همین گروه‌های گفتگو در تلگرام و واتس‌اپ، البته با ساختاری به مراتب ساده‌تر.

در آن زمان، بیشترِ کاربران این نوع سرویس‌ها، برنامه‌نویسان و افراد آشنا با تکنولوژی بودند. چون هنوز بخش بزرگی از جامعه به فناوری اطلاعات و ابزارهای ارتباطی مدرن دسترسی نداشتند.

به همین علت، ذهنیت برنامه‌نویسی و الگوهای رایج در آن، به سرعت به فضای IRC هم راه پیدا کرد و اتاق‌های گفتگوی مختلف با # مشخص شدند. مثلاً:

#programming

#algorithms

#friendship

#universitynews

توجه کنید که آن زمان هنوز مانیتورها تک‌رنگ یا منوکروم بودند. بنابراین نمیشد کلمات را با رنگ‌های مختلف متمایز کرد. همین علامت # کمک می‌کرد نام اتاق گفتگو از سایر حرف‌هایی که میان اعضا رد و بدل می‌شد متمایز شود.